Een elfstedentocht ergens in Italië

Daar ik mijn blog deze keer moet beginnen met het verslag van een zotte vijfdaagse in het gezelschap van twee uiterst aangename dames, kan ik niet beter dan de dames zelf aan het woord te laten. Na de vijfdaagse waren ze zo lief om volgende tekstjes te schrijven...

Heeeeyy Lotje!

nog even een vlug berichtje om je nog eens te bedanken voor de fantastische 5-daagse. Als een doorwinterde Italiaanse deerne heb je ons van hot naar her geloodsd, zodat we zalige plaatsjes, toffe winkeltjes en heel veel lekker eten tegenkwamen. Het heeft me genoeg energie gegeven om de volgende thesismaanden door te komen, met af een toe een dagdroom naar mooiere bolognese tijden er tussendoor. Al vraag ik me af hoe het mogelijk is dat ik nog energie over heb :) Het was niet zo heel erg slim de eerste dag al die immense toren te beklimmen, hoewel het ons een prachtig uitzicht op de stad gaf. Het verwondert me dan ook dat we de volgende dag die wandeling tussen de dorpjes van Cinque Terre tot een goed einde hebben gebracht. Het was in ieder geval de moeite de kuiten daarvoor nog eens in te smeren! Wat een uitzichten, een mens zou er melig, of moet ik zeggen melodieus van worden? Blauw zo hemelsblauw... was de zee. Zelfs Sinterklaas en de leeuw in een kooi passeerden de revue. De Italianen zullen ons wel zot verklaard hebben :) Maar we lieten het ons allesbehalve aan het hart komen, waardoor nu, naast mijn kuiten, ook mijn lachspieren wat stretching kunnen gebruiken.
Al liet de zon ons even in de steek, toch hebben ook Parma en Modena me kunnen overtuigen van hun charme.
Lotje meid, ge zit daar goed. Ik zou zeggen, rust maar op het gemak uit van onze drukte (daar is sex and the city dan weer goed voor) en geniet van de opkomende lente in je middeleeuws provinciestadje. Lang leve de erasmus-levensstijl ;-)
Vele groetjes en nog een dikke kus,
Barbara

Nu Barbara haar zegje al heeft gedaan, moet ik mij ook maar eens schrap zetten achter mijn toetsenbord om een lofzang af te steken over ons 5-sterrenverblijf a casa Lotja in Bologna :)
Zoals het een 5-sterrenbehandeling behoort, werden we afgehaald aan de luchthaven, dit door niemand minder dan Lotje zelf, die ons daarop tijdens de busrit al een korte introductie over de stad gaf. Aangekomen op het appartement hadden we enkel onze beentjes onder tafel te schuiven en konden we genieten van onze eerste Italiaanse pasta "alla Lotja" :)
Daarna volgde natuurlijk een hele avond tateren en schateren!
Op uiterst ingenieuze wijze werd de vloer van Lotje's kamer met behulp van twee wel zeer geveerde matrassen omgebouwd tot slaapgelegenheid voor Barbara en mij en met een fluisterstemmetje werd door Lotje de laatste service van de dag verricht: "kga 't lichtje uitdoen é"
En met het geluid van het klaterende water en het bijbehorende gebonk van Paola in de douche probeerden we in slaap te vallen...
De volgende morgen werden we door Lotje in het centrum gedropt en gingen Babs en ik met z'n tweetjes op verkenning. Na een helse beklimming van een van de torens hadden we een adembenemend uitzicht over de stad. Na die inspanning hadden we wel een aperitiefje verdiend en deden we ons meteen te goed aan olijfjes en zongedroogde tomaatjes naast het fonteintje op het plein. Daarop loodste Lotje ons door het universiteitskwartier voor een studentikoze lunch en een bezoekje aan haar favoriete winkeltjes, want meisjes moeten nu eenmaal shoppen ;)
Eenmaal terug thuis, uitgeshopt en uitgehongerd, stortten we ons op Italiaanse pizza! mmm...
En we maakten ons klaar voor de tweedaagse Cinqueterre, die al véél te vroeg de volgende morgen zou beginnen. (nvdr: om 5u30!)
Na een treinrit van ongeveer 4 uren, in verschillende versies van gehoofdsteunde italiaanse treinen en duikboten kwamen we aan op onze bestemming: het paradijs ofte Cinqueterre. De helderblauwe hemel en glinsterende zee deden Barbara zowaar opspringen van vreugde, maar na de derde vergeefse poging om dit gebeuren op foto te vereeuwigen, hield ook Lotje het voor bekeken :)
Op het programma stond een wandeling langs olijfbomen en wijngaarden die ons naar het volgende stadje zou brengen... voor de prijs van enkele bijna-dood-ervaringen tijdens de beklimming, kregen we als beloning het zonnetje op onze snoet en de meest fantastische uitzichten over de zee. Voor de volgende stadjes gebruikten we ons verstand en namen de trein en de rest van de dag verliep als in een droom. Op de derde zondag ;) keerden we terug via nog enkele schilderachtige stadjes tot we uiteindelijk opnieuw a casa Lotja kwamen.
Onze kuiten hadden ondertussen enorme proporties aangenomen maar toch wisten we van geen ophouden en maandag moest ook Modena onze kritische beoordeling ondergaan :)
Die avond overtrof pasta alla Barbara Paola's triestige vleeslapjes glansrijk en zo kwam ook onze laatste Bolognese avond tot een eind.
Door een wrede speling van het lot, moest Lotje dinsdagmorgen naar de les :(
Maar Babs en ik kenden ondertss toch ook al een beetje onze weg door Bologna, en na een museumpje en een koffietje/theetje... en het shoppen voor souveniertjes uiteraard :)... voegde Lotje zich weer bij ons en konden we nog een laatste keer genieten van een Italiaanse lunch voor we naar België terug moesten keren.
En dinsdagavond zetten twee doodgelukkige meisjes opnieuw voet op Belgische bodem. De vreselijke realiteit van de thesis-stress is ondertss alweer doorgedrongen... maar ons Bolognese 5-sterren avontuur kunnen ze ons niet meer afnemen :)
Grazie mille cara Lotja!!
Marlies xx

Ik kan het niet meer dan eens zijn met de dames, om nog even de titel van mijn blog uit te leggen:
Bologna - Manarola - Volastra - Corniglia - Vernazza - Monterosso - Riomaggiore - La Spezia - Parma - Modena - Bologna... En dat op vijf dagen... De dag nadat Marlies en Babs vertrokken waren, kon ik waarempel geen pap (of int Italiaans pappa dan :)) meer zeggen! Moe, maar verzadigd heet dat dan! Bij deze, dames: de vijf sterren zijn binnen hoor! :)

Hoe extreem fantastisch de vijf dagen waren geweest, des te minder extreem en fantastisch de daaropvolgende dagen waren. Door een familiegebeurtenis kon onze prof van "geschiedenis van de vrouwen" een week eerder geen enkele les laten doorgaan, gevolg: de week erop hadden we (met een extra seminarie van vier uur er bovenop) maar liefst 12 uur les van dit vak! Hoe boeiend vrouwen ook mogen zijn, dit was er gewoon te veel aan! :)

In de dagen die volgden had ik nog een afspraak met enkele proffen ivm af te leggen examens en afgelegde examens. Wie het zich nog herinnert: mijn examen papyrologie kon een ander cijfer krijgen dan de oorspronkelijke 28, wel met trots kan ik melden dat er effectief een 30 is verschenen op mijn "rapportje". Joepie!

Voorbije woensdag zijn we dan Paola's "einde van de universiteitscarriere" gaan vieren met een etentje in een Indisch restaurant. Ik kan met volle overtuiging zeggen dat ik me bijna ziek heb gegeten... Een oosterse maaltijd deed me echt goed tussen de kilo's pasta, pizza en tomaten die ik hier al verorberde! Al waren mijn drie Italiaanse kotgenootjes er iets minder gerust op. De paniek brak al uit toen er op de menu kaart niet duidelijk stond aangegeven "primi en secondi piatti". Ondanks mijn verwoede pogingen om uit te leggen dat ze met een portie kip aangevuld met rijst zeker en vast genoeg zouden hebben, konden ze toch maar ten volle genieten wanneer onze overvol gevulde borden arriveerden. (Al besloten ze op het eind van de avond toch dat er niets gaan boven de Italiaanse keuken... Haaaaaah, Pasta 4 life dan maar zeker?)

Deze week komt mijn Mama aan, voor deze keer met de grote M, want Mama's in Italië zijn heilig... En de mijne natuurlijk ook wel n beetje hoor :)!

Nu Berlusconi en de zijnen een wet willen invoeren om (naast de overige 99 % van de media) ook Bloggers te controleren en te censureren, hoop ik maar dat mijn Blog het einde van het jaar haalt! Maar zolang Silvio me niet van het net haalt, doe ik gewoon verder met mijn Italiaanse leventje en met het schrijven over mijn Italiaans leventje!

Alla prossima volta!
Lotjolina!
xxx

PS: Pics online!