Van handbalspelers tot slangen in Bologna!

Het voelt alsof het eeuwen geleden is dat ik nog eens mijn blog schreef… En toegegeven, ik onderbrak even mijn routine, maar met een hele geldige reden: een weekje België!

De voorbije 3,5 weken zijn er weer heel wat dingen gebeurd, eigenlijk te veel om op te noemen. Daarom zal ik een korte selectie maken van de meest bijzondere…

Ergens in mei had ik Edie en Hatty uitgenodigd om onze traditionele “hamburger en frieten”-avond te houden. Nu heeft Edie een beugel aan de achterkant van haar onderste tanden en die avond stak ineens een stukje rozemarijn van de aardappels tussen haar beugel en haar tanden. Bleek dat het stukje nogal hardhandig was: na meer dan een uur zelf geprobeerd te hebben, gaf ze de opdracht om de specerij te laten verwijden aan een expert: namelijk ikzelf. Laat ons zeggen dat ik die avond gevaarlijke toestanden heb uitgehaald met een naald, flosdraad en veel geduld, maar Edie is zonder al te veel kleerscheuren van haar stukje rozemarijn verlost geraakt… :)

Een week later besloten Daniela en ikzelf een stapje in de wereld te zetten. Ineens doken naast ons 4 reuzen op, of toch: zeer grote jongemannen. Ik ben dan wel klein, maar dapper ben ik toch ook wel n beetje en dus trok ik mijn stoute schoenen (die avond helaas zonder hakje) aan en stapte ik op hen af: “Excuseer, maar zijn jullie misschien een sportteam ofzo?” Was mijn openingszin en hoewel ik die echt wel serieus had opgevat, deden die mannen dat precies niet. Gevolg: slechts 5 uur later heb ik van hen afscheid genomen, vol goeie en vooral hilarische herinneringen op zak. Bleek dat het handbalseizoen voorbij was en die kerels kwamen dat vieren. Ze speelden allen in Serie A en waren echt GROOT! (Daniela was er ondertussen vantussendoor gemuist, want ze had het nogal warm gekregen en was op haar weg naar buiten nog wat vrienden tegen gekomen.) Ik bevond me dus een ganse avond tussen 4 gigantische mannen: foto’s bied ik u gratis en voor niets aan op de bijpassende pagina! :)

Na een ietwat turbulente vlucht, landde ik op vrijdag dan uiteindelijk in België, om de zaterdag 30 mei een prachtige trouw van mijn nicht én echtgenoot te mogen meemaken. Het feest was super! (Al moet ik er in het vervolg iets beter over nadenken hoe kort mijn rokje wel niet is, vooral als ik pirouettes loop te maken… Hihi!)

Het was een zeer gelukkig weerzien met vele vrienden en familie, maar het gelukkigste weerzien was toch wel dat van mijn zusje! Na 1.5 jaar kon de verrassing niet echt groter zijn dan dat ik haar met mama zou opwachten aan de luchthaven… Katrien maakte het geheel compleet en zo waren de zusjes ineens weer verenigd. Super fijn!

Twas een zeer kort maar zeer krachtige ontmoeting want op zondagavond vloog ik alweer terug. De terugkomst verliep gelukkig iets rustiger, met een Portugese ballerina als gesprekspartner op de koop toe!

Terug in Bologna volgde een verjaardagsfeestje, vele aperitivo’s en… een ontmoeting met een slang! Tijdens een wandeling in een soort park, stond ik plots oog in oog met een slang, op nog geen 50 cm. Ik kan u allen verzekeren dat ze mij hebben horen roepen tot ver buiten Bologna. Gelukkig was dat beest zo mogelijk nog meer geschrokken dan ik (ze viel namelijk van de trap haha) en vluchtte ze gauw in de bosjes…

De laatste weken zijn aangebroken in Bologna en dat voel je echt zo hard… Afscheidsfeestjes schieten als paddenstoelen uit de grond… Hatty was de eerste “van de drie” die ‘addio’ moest zeggen… En ja, er vloeiden traantjes… Ik zal dus nog super veel moeten genieten met wie er wel nog is en ondertussen werk ik ook nog flink verder aan mijn laatste examen en mijn thesis. Het zijn dus zeer drukke, maar vooral zeer intens fijne weken!

Tot later!
Lotjolina

PS: Er zijn véél nieuwe foto’s: een album met mijn zus & Ben, een album van het trouwfeest en een album van in Bologna. Bekijk wie bekijken wil!