La Rossa, La Dotta e La Grassa...

...oftewel Bologna (de rode, de geleerde en de vette) wordt meer en meer een plaatsje naar mijn hart! Hoewel het Erasmusgebeuren stilaan een gewoonte wordt, zorgt deze stad er steeds voor dat er altijd wel iets te beleven valt. Zij het een feestje, zij het een culturele gebeurtenis,... Bologna is een fijne stad! Dit volledig ter zijde... :)

De voorbije dagen participeerde ik in enkele Erasmus activiteiten zoals daar zijn: een film avond, internationale avonden (respectievelijk Duits en Braziliaans), een salsa les en enkele fuifjes. De filmavond begon veelbelovend: de film was er eentje met als locatie Bologna, had een inhoud vol Erasmusavonturen en was gratis. (Steeds fijn in deze nogal dure stad!) Hoe veelbelovend de film echter ook was: het einde werd ons ontnomen door de kracht der techniek... Na meerdere verwoede pogingen om de DVD opnieuw te laten spelen, luidde het onmiskenbare verdict: "het spijt ons enorm, maar de DVD werkt niet meer". Daar zaten dan die arme 100 Erasmusstudentjes die voorlopig niet weten hoe de film eindigde :). Desalniettemin had de avond nog een fijne afloop, daar de frietverkoper vergat om onze frietjes aan te rekenen... Onze frank (of Euro's die in dit geval eens niet geminderd waren) viel pas toen we al enkele straten verder waren en voor deze éne keer lieten we het gebeuren maar zo. Mijn geweten heeft me echter al genoeg ingefluisterd dat ik de volgende keer misschien toch beter de arme man zou inlichten van zijn vergetelheid :)!
Wat betreft de feestjes; één ervan vond plaats in Villa Serena... Een club even buiten het centrum, gelokaliseerd in een afgelegen enorm herenhuis, bestaande uit drie verdiepingen én voorzien van gratis hapjes. Meer moesten we niet hebben. Althans, dat dachten we toch. Ambiance: 0,0 - bezoekers: 30 als het al veel was. Gevolg: wij met drie (Edie, Hatty en mezelf) in een taxi op zoek naar een andere club. Club Covo zag er van buitenaf uit als de JC in Wevelgem. (En niet voor het één of ander, maar veel belovend is dat niet hihi...) MAAR--> ambiance: de volle 300 % - bezoekers: niet te tellen. Gevolg: een heel aangename avond in een StuBru-achtige muziekomgeving. Nog enkele fijne weetjes over deze club: enfant terrible Peterke Doherty zette er ooit voet binnen en was énorm enthousiast. En enfant barbie Lotje VDD zette er die bewuste avond voet binnen met een roze Barbie shirt (letterlijk: stond in koeien van letters op mijn shirt) en heeft daaraan bij de iets stoerdere populatie nu haar bijnaam te danken: Barbie. :) Iel plezant allemaal!!!
De dag na het Covo bezoek was er een reünie gepland met mijn medestudenten uit de Italiaanse les in Leuven. Samen met Linde, Lore, Marieke, Thomas en Floris had ik twee dolle dagen in Bologna. In toevoeging tot deze vermelding, wil ik graag enkele misverstanden de wereld uithelpen: Marieke is niet Marieke-Mary-Marietje Maes :)! Maar zij is wel een meisje uit Oost-Vlaanderen die toevallig ook Marieke heet... ;) Ten tweede: voor wie een leuk verslagje wil lezen over een ander Erasmus avontuur, nl. dat van Marieke (niet Marieke-Mary-Marietje Maes dus), wijs ik u graag door naar de link (Marieke in Padova) aan de linkerzijde van mijn blog. Echter: het dient gezegd dat de schrijfster van deze blog me onterecht aanspreekt als "persoon met een rotslecht karakter". DIT IS NIET CORRECT! :)
Dit gezegd zijnde: ik vond het enorm fijn om met hen op te trekken! Hetzelfde kan gezegd worden (vermoed ik toch) van Thomas: hij slaagde er namelijk in maar liefst 2 keer zijn trein te missen en bleef dus maar hangen in de omgeving van Bologna... Mijn rotslechtkarakter beveelt me dit te melden Thomas, of wat had u gedacht? :)
Vandaag ben ik dan papa en Veerle gaan uitzwaaien; die waren hier voor 4 dagen op bezoek. Het waren, wederom, erg aangename tijden! Shopping until we were dropping, bezoekjes hier en daar en lekker uiteten... Erreug fijn!
Foto's van al deze gebeurtenissen vinden jullie opnieuw op internet!
Baci - zoenen,
Lotje!
x